Şefaat

Şefaat: Ahirette günahkâr olup ta cehenneme girme durumunda olan müminlerin affı, ibadet ve taat ehlinin daha büyük derecelere ulaşması için peygamberler ile ümmetin büyüklerinin Allah Tealâya yalvarmalarıdır.

Beş çeşit şefaat vardır:

1. Şefaat-i uzma: En büyük şefaat demektir. Kıyamet günü mahşerdeki bekleyişin sona erip hesabın başlaması için Peygamber Efendimizin bütün insanlığa şefaatidir.

2. Bazı müminlerin hesap görmeden cennete girmelerini sağlayan şefaat. Bu da Resulullah (s.a.v.)’e mahsus olan bir şefaattir.

3. Cennette bazı müminlerin derecelerinin yükselmesi için olan şefaat

4. Günahları sebebiyle cehenneme girecek olan müminlerin, cehenneme girmeksizin cennete girmelerini sağlayan şefaat.

5. Cehenneme girmiş olan müminlerin, cezasını tam çekmeden affedilip çıkarılması için olan şefaat.

Son üç maddede yer alan şefaate, Allah’ın izniyle Peygamberimizin yanında diğer Peygamberler, ilmiyle âmil olan âlimler ve şehitler de yetkilidir.

Allah’ın izni olmadan hiç kimse şefaat edemeyeceği gibi, Allah’ın izin vermediği hiç kimseye de şefaat edilmez. Şefaatte de ilâhi adalet daima gözetilir.